赦

赦す 聴す 許す

ゆるす

心を許す 気を許す 自他ともに許す

door de vingers zien dulden vergeven niet kwalijk nemen pardonneren verontschuldigen toelaten vergunnen erkennen aanvaarden toestaan toestemming geven voor verlenen veroorloven toestemmen in inwilligen verhoren aandacht} verslappen {zijn zwichten voor zich geven aan tegenstander een winstpunt} gunnen {de zijn vertrouwen} schenken {iemand erkennen {als uitmuntend} accrediteren als

enged engedélyt ad vmire megenged ad nyújt jóváhagy felment felszabadít elenged elnéz megbocsát megkegyelmez átruház csökkent enyhít kienged elfolyat felröpít abbahagy alábbhagy átad átenged felad lemond vmiről megszűnik beszakad

dovoliti dopustiti oprostiti

permitir dejar aprobar eximir (de bien) disculpar (de) confiar perdonar disculpar poner en libertad dejar salir confiar resignarse ceder permitir dejar aprobar eximir (de bien) disculpar (de) confiar perdonar poner en libertad dejar salir confiar resignarse ceder permitir dejar aprobar eximir (de bien) disculpar (de) confiar perdonar disculpar poner en libertad dejar salir confiar resignarse ceder

to permit to allow to approve to consent to to forgive to pardon to excuse to tolerate to exempt (someone) from to remit to release to let off to trust to confide in to let one's guard down to give up (points in a game, distance in a race, etc.) to yield to acknowledge to admit

vergeben verzeihen erlauben gestatten zulassen gewähren (eine Bitte, einen Antrag) befreien (von einer Pflicht oder einer Bürde) jmdm. etw. erlassen jmdm. etw. ersparen gewähren lassen machen lassen dulden Vertrauen schenken die Vorsicht sinken lassen anerkennen achten lockern lose machen (etw. fest Verschnürtes) freilassen loslassen

permettre accorder autoriser approuver tolérer exempter (d'amende) excuser (de) pardonner gracier libérer amnistier relâcher confier à abandonner céder

1) разрешать, позволять; санкционировать; допускать 2) ((тж.) 赦す, 宥す) прощать; извинять 3) ((тж.) 免す) освобождать, отпускать на волю 4) ((тж.) 免す) освобождать (от чего-л.) 5) (связ.) доверить (кому-л. что-л.) 6) (связ.:)…をもって許す считать, признавать (кем-л., за кого-л.)